Thursday 11 December 2014

Jaguar zou weer zijn opgedoken bij Lelydorp - Zebu stier zou door jaguar zijn gedood

Niet eerste stier die door jaguar zou zijn gedood


Bewoners in de omgeving van Lelydorp hebben al enige tijd te lijden van waarschijnlijk een jaguar. Het dier zou afgelopen maandag een grote zebu stier van de familie R. Sakiman aan de Curaçaoweg hebben doodgebeten, zo bericht het Dagblad Suriname vandaag, donderdag 11 december 2014.

Sakiman heeft om deze reden al twee stieren verloren. De gedode stier was zo groot en zwaar, dat  een graafmachine nodig was om het kadaver te begraven.

In totaal zijn in de afgelopen twee jaren zes stieren gedood. Op een avond was de jaguar er weer, deze keer heel dicht op het erf, maar het geblaf van de honden heeft het beest afgeschrikt, zo schrijft de krant.

De buurtbewoners leven momenteel in grote vrees, omdat waarschijnlijk de jaguar er nog ronddoolt. Zij durven niet naar hun landbouwgronden, omdat ze bang zijn zelf aangevallen te worden. De bewoners zijn ten einde raad en vragen zich af waar zij voor hulp moeten aankloppen. In elk geval moet de jaguar gestopt worden, vindt althans de krant.

Klik hier voor een serie artikelen over jaguar in de omgeving van Lelydorp de afgelopen jaren en het eventuele risico dat het dier zou vormen voor de mens.



Wednesday 10 December 2014

Zinloos afknallen van een ocelot door een 'killer of tigers'.......

Jager blijkt geen verstand van wild te hebben 

Schiet kleine ocelot dood en beweert dat het een jaguar is.....

10-12-2014 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Soms kom je op social media bij toeval een foto tegen waarbij je je afvraagt, hoe is het mogelijk? Zo stuitte ik vandaag op twee foto's op de Facebookpagina van de nu 25-jarige Andy Stedenburg Akien(m)boto. Deze knaap heeft op 3 oktober 2013 foto's geplaatst op zijn Facebookpagina van een door hem doodgeschoten onschuldige kleine katachtige, een ocelot. Waar het dier is doodgeschoten is niet duidelijk.

De zogenoemde jager vind zichzelf een 'Killer of tigers', een 'snipper' en vindt 'het zo cool' om met een jachtgeweer in het binnenland rond te huppelen, zo laat hij op zijn pagina weten.


Onder een van de twee foto's zijn zo'n veertig reacties geplaatst en kennelijk gelooft iedereen wat Andy beweert, namelijk dat hij een 'tijger' zou hebben afgeknald. Hier, in Suriname, zegt men 'tijger' of 'tigri' als een jaguar wordt bedoeld. Maar, deze zogenoemde jager heeft kennelijk totaal geen verstand van wild in het binnenland en schiet gewoon op alles. Van zo iemand zou het wapen dan ook meteen in beslag moeten worden genomen en een eventuele vergunning moeten worden ingetrokken.
Iedereen met een beetje dosis gezond verstand ziet meteen dat het dier op de twee foto's geen jaguar is, maar een kleine katachtige, te weten een ocelot.

Hij durft zelfs in een door hem zelf geplaatste reactie het volgende te beweren:

'Mr. R. (...) u heeft gelijk, maar u snapt niets van hor.... In ´t binnenland grappen we niet met zulke beesten.... Want als ik u verteld tot waar ze zich begen en wanneer gaat u zelf schrikken.... Ze kunnen gewoon een keertje een kind op eten. Killer of tigers..... Sniper..... 02-10-2013 @ nyt 20:05......'

'Een kind opeten'??? Ongelooflijke domheid van deze vermeende jager. Dit is gewoon een losgeslagen jongeman die het gewoon spannend vindt om met een jachtgeweer in de hand door het binnenland te lopen en op alles wat los en vast zit te schieten.

Dat je dan ook nog zo ondoordacht bent om de foto's op je Facebookpagina te plaatsen en er daardoor mee te koop te lopen...... Het is 'zo not cool'!

De flora en fauna in Suriname verdienen een betere bescherming tegen types als Andy. Dit is absoluut geen goede reclame voor het oh zo groene Suriname.....

Note:
This is an article about a (now, December 10th 2014) 25 year old man in Suriname who shot and killed on October 2nd 2013 an ocelot (Leopardus pardalis) in the hinterland of the country. He posted on October 3rd two pictures taken by him of the killed ocelot on his Facebookpage and wrote that it's a 'tiger'. In Suriname people call a jaguar (Panthere onca) a 'tiger' or 'tigri'. This so called hunter obviously doesn't know what he shot and killed. This man is not a hunter, but just a guy who loves to shoot and kill. He calls himself 'Killer of tigers' and 'sniper'..... and wrote also on his Facebookpage that the animal could even eat a child..... How stupid can you be, we are talking here about an ocelot and not about a jaguar.....

Friday 5 December 2014

New Victory for the Jaguar: Nicaragua and Panthera Establish Critical Conservation Agreement

PantheraNew Victory for the Jaguar: Nicaragua and Panthera Establish Critical Conservation Agreement

 05-12-2014  Panthera


Managua, Nicaragua – The Americas’ largest wild cat, the elusive jaguar, was awarded new protection yesterday with the signing of a significant jaguar conservation agreement between the government of Nicaragua and Panthera, a global wild cat conservation organization.

Assembling in the Nicaraguan capital of Managua, the Ministry of Environment and Natural Resources (MARENA), signed a Memorandum of Understanding with Panthera’s CEO and world-renowned jaguar scientist, Dr. Alan Rabinowitz.

Through this agreement, both parties have committed to undertake conservation initiatives to identify jaguar distribution and travel corridors in Nicaragua, allowing for the connection and protection of the species and its habitats throughout the Mesoamerican isthmus. Panthera and MARENA additionally pledged to implement initiatives focused on the mitigation of human-jaguar conflict and support of agricultural and other land developments that are both ecologically sustainable and economically profitable for the developing nation of Nicaragua. 

Panthera’s CEO, Dr. Rabinowitz, stated, “The establishment of this agreement with the government of Nicaragua is a huge step for the long-term survival of the jaguar. Nicaragua represents a critical home for the jaguar, and a stepping-stone in the Mesoamerican Jaguar Corridor. Panthera will work together with the Nicaraguan government to strengthen efforts that conserve the nation’s wild habitats and provide opportunities for the safe passage of jaguars and other wildlife through the Nicaraguan landscape.” 

Dr. Rabinowitz continued, “With this signing, Nicaragua becomes the seventh jaguar range country to commit to the conservation of this iconic species, helping to forge a future for the jaguar, its habitats, and the other species that inhabit the forests with this magnificent cat.”

Panthera's CEO Dr. Alan Rabinowitz and Nicaragua's Vice-Minister of Environment and Natural Resources (MARENA) Ing. Roberto Araquistáin Cisneros at the signing of a jaguar conservation agreement between Panthera and MARENA.
The Vice-Minister Ing. Roberto Araquistáin Cisneros added, "I applaud the hard and efficient field and scientific work that Panthera has done in the country over the past six years. Many of its studies and mapping are being used by this ministry.” 

The Vice-Minister continued, “The Government of Nicaragua through MARENA is committed to safeguard and protect this wild cat and other wildlife, and I therefore urge young Nicaraguans and the various institutions of the country to be involved in this task of jaguar conservation.” 

Nestled in the heart of Central America, Nicaragua serves as a vital home and conduit connecting jaguar populations to the north in Mexico, Guatemala, Belize, and Honduras, to all jaguar populations south of the country. The Atlantic region of the country, inhabited by many indigenous communities, is the only existing passageway for jaguars to move south through Nicaragua to Costa Rica, and beyond. 

In recent years, Nicaragua has effectively protected extensive swaths of its forests that are home to the jaguar and other wildlife. As the country continues to develop, additional considerations will have to be made to allow for jaguar passage through agricultural landscapes and infrastructure development. Panthera has been successful in mitigating these activities in other countries to allow for human development and for jaguar passage and conservation.

Launched in 2008 through the Jaguar Corridor Initiative (JCI), Panthera’s jaguar conservation efforts in Nicaragua have focused on ground-truthing or verifying jaguar presence in the country, from Bosawas Biosphere Reserve in the north, to Indio Maiz Biosphere Reserve in the south. Results from these surveys will allow for a clearer understanding of the status of jaguar populations and connectivity in Nicaragua, as well as on the overall connectivity of jaguars in Central America.

Today, Panthera’s Jaguar Corridor Initiative is the largest and most effective carnivore conservation program in existence. The JCI now spans nearly six million square kilometers and seeks to connect and protect jaguar populations within human landscapes from Mexico to Argentina to ensure the species’ genetic diversity and survival. 
About Panthera 
Panthera, founded in 2006, is devoted exclusively to the conservation of wild cats and their ecosystems. Utilizing the expertise of the world’s premier cat biologists, Panthera develops and implements global conservation strategies for the most imperiled large cats – tigers, lions, jaguars, snow leopards, cheetahs, cougars and leopards. Representing the most comprehensive effort of its kind, Panthera works in partnership with local and international NGOs, scientific institutions, local communities and governments around the globe. Visit www.panthera.org.


Note:
Hopefully one day there will also be a better protection for the jaguar in SURINAME!!!! Let Panthera visit this beautiful tiny country in the far north of South America. 

Thursday 6 November 2014

Jaguar cub dies at Milwaukee County Zoo (US) - Cub killed by a 2-year-old male jaguar

Jaguar cub dies at Milwaukee County Zoo

The cub, named Anahish, was killed Thursday morning. The zoo says an interior door in the big cat building was inadvertently left open, allowing a 2-year-old male jaguar to enter the area and attack the cub.

Anahish was born Aug. 14 along with a male litter mate named Francisco.

Officials say the cubs’ mother, Stella, is showing signs of agitation. For now, Stella and Francisco will not be on exhibit.

An animal autopsy will be conducted at the UW-Madison School of Veterinary Medicine. The zoo is investigating.

Monday 3 November 2014

Milwaukee County Zoo sends jaguar to meet mate in San Antonio - B'Lam was a 'problem' jaguar in Belize

Milwaukee County Zoo sends jaguar to meet mate in San Antonio 

Before entering, B'Lam is crouched down to get a look inside his shipping crate. Zookeepers spend several days getting the cub used to his crate to prevent having to sedate than animal before flying to his new home.

Mike De Sisti  - Before entering, B'Lam is crouched down to get a look inside his shipping crate. Zookeepers spend several days getting the cub used to his crate to prevent having to sedate than animal before flying to his new home.


3 November 2014  Milwaukee-Wisconsin Journal Sentinel


If B'alam were on eHarmony or Match.com, his dating profile might look like this:
Single, spotted male, seeking companionship. Loves destroying toys, hanging out on his favorite log and dining out on dead rats.

Instead of Tinder or OKCupid, B'alam is relying on the matchmakers in charge of the Association of Zoos and Aquariums Species Survival Plan Program, which sent him last week from his home at the Milwaukee County Zoo to the San Antonio Zoo.

His potential mate, a year-old female named Arizona, is coming from the zoo in Seattle.
San Antonio zookeepers are hopeful that the pair of jaguars will take a shine to each other and someday, maybe in a year or so, they'll be blessed with babies.

When B'alam, which means jaguar in Mayan, and his brother Zean were born to Pat and Stella at the Milwaukee County Zoo last year, zookeepers knew the family would eventually get broken up.
Just like in the wild. Had the brothers been born in the wild, their mother would have kicked them out to fend for themselves months ago, not long after she finished nursing and before she became ready to breed again.

Their births and those of other animals in the Species Survival Plan Program at AZA-accredited facilities are carefully monitored for breeding.

A variety of factors are considered in ranking animals on the lists, including age, gender, geographic location, parentage, behavior and genetics.

"It's definitely a blend of art and science," said Stacey Johnson, coordinator of the jaguar Species Survival Plan since 2006.

Decades ago a large number of animals in zoos were captured in the wild. But most zoos no longer do that, instead breeding their captive animals and swapping with other facilities.
While that's more humane than plucking creatures from their native habitat, it also means the pool of genetics is not as diverse as it is in the wild.

Enter the Species Survival Plan, which was started in 1981 to concentrate on endangered animals whose best chance to survive might be captive breeding programs.
The plan helps maintain healthy and genetically diverse populations of more than 150 species among AZA-accredited facilities.

In some cases, the last few surviving examples of a species are in zoos.
"It allows us to rescue species on the verge of extinction. There's a growing number of species of wildlife that would be gone if it hadn't been for zoos intervening, sometimes at the last minute," said Johnson, director of collections at San Diego Zoo Global.

Zoos do not buy or sell animals, but the zoo acquiring the animal pays for transportation.
While Stella was born in captivity, Pat came from the wild. He was a "problem" jaguar in Belize. But instead of killing him, authorities in that Central American country took him to a local zoo and eventually transferred him to Milwaukee.

Because Pat's genetics are from the wild, his offspring are higher up on the list of desirable jaguars at American zoos.

There are 111 jaguars in 46 accredited facilities participating in the jaguar Species Survival Plan, including 58 females.

Of that total, six were recently at the Milwaukee County Zoo, including Pat and Stella, their first litter of B'alam and Zean, and their second litter of a female and male born in the summer.
Under the plan, B'alam was chosen to go to San Antonio while Zean will head to the Elmwood Park Zoo near Philadelphia. Zean will be paired with a female jaguar from Seattle named Inka.
Milwaukee's female and male cubs born this summer, which haven't been named yet, will likely go to other zoos next year.

Both zoos are pumped to get jaguar cubs.
"I can't say enough how thrilled we are," said Anita Santiago, mammals department supervisor in San Antonio.

The San Antonio Zoo had a breeding jaguar pair several years ago, but the couple did not produce offspring. Its most recent jaguar, a 9-year-old female named Maya, is not a good candidate for breeding and was sent to a zoo in Albuquerque to make room for B'alam and his new mate.

Elmwood Park Zoo loves jaguars so much it made the cat a part of the zoo's logo. The zoo is raising $4 million for a new jaguar exhibit expected to be finished in 11/2 to 2 years.

The previous Elmwood Park jaguar couple, which did not successfully breed, died recently.
"It was a huge blow to our zoo. They were easily the most beloved animals here," said Shaun Rogers, Elmwood Park Zoo marketing director.

Moving to a new home is not easy — especially for jaguars. Just getting them into their moving crate is a challenge. Which is why Milwaukee zookeepers Amanda Ista and Jessica Munson started getting B'alam, the first to go, ready a few weeks ago.

No tranquilizers will be used during the journey to their new homes because zookeepers don't know how or when they will wake up.
So instead zookeepers gradually introduced B'alam to his crate to get him accustomed to it, first by leaving both doors open, then just one door open, then placing pieces of chicken inside and finally a nice treat — a dead rat — to induce the hungry and curious feline to go inside.

"The public always asks us, 'Aren't you sorry to see them go?'" Munson said. "We have to do what's best for the animals."
Ista added: "It's like health care workers. You have to keep some separation, but sometimes you do get close to an animal."

Because there are no direct flights from Milwaukee to San Antonio, B'alam was taken by truck to O'Hare International Airport in Chicago and flown in the cargo hold to Houston, where he was picked up and driven to San Antonio.

Though Milwaukee is losing two of its jaguar cubs, the zoo frequently gets animals from other facilities.
Currently on the Milwaukee County Zoo wish list: an Eastern Massasauga rattlesnake, a Chilean flamingo, an African spoonbill and a red kangaroo.

Saturday 18 October 2014

Livro examina complexa convivência entre humanos e onças; Brasil

Livro examina complexa convivência entre humanos e onças 

Em ‘O rastro da onça’, antropólogo Felipe Süssekind explora as relações entre ecologia, caça, criação de gado e turismo na região do Pantanal 

18-10-2014  por Bolívar Torres, O'Globo, Brasil


RIO — Desde o final dos anos 1970, quando surgiram as primeiras pesquisas de campo voltadas para a vida natural, a onça vem sendo a espécie que atraiu o maior número de projetos de preservação no país. Para o antropólogo Felipe Süssekind, contudo, mais do que um símbolo de conservação, o animal é a personificação do que entendemos por “selvagem”; importante dentro da mitologia e na arte dos povos nativos, sua existência parece guardar segredos, remetendo a tudo aquilo que de alguma forma está fora da esfera conhecida. A complexa relação entre homem e fera, com suas intersecções culturais, comerciais e ecológicas, está no centro do recém-lançado “O rastro da onça — Relações entre humanos e animais no Pantanal” (7Letras, 203 páginas, R$ 39). No livro, Süssekind examina a rede de trocas entre os diferentes agentes — vaqueiros, caçadores, biólogos, onças, vacas e cães de caça — das zonas de preservação do Pantanal. Ao analisar a reciprocidade de olhares entre humanos e não humanos, oferece um contraponto à constituição do animal como um mero objeto: a onça deixa de ser um simples item na coleção de história natural para habitar um mundo.

Por que a opção pela onça pintada?
Quando eu estava cursando o doutorado em antropologia no Museu Nacional (UFRJ), tomei conhecimento de alguns projetos de conservaçãp, na região do Pantanal, que me chamaram atenção porque estavam sendo realizados dentro de fazendas, lugares habitados por pessoas, e não em locais como parques ou reservas naturais, idealmente isolados da presença humana. Havia aí uma interseção interessante entre fatores ecológicos e fatores culturais. Eu queria trabalhar com relações entre humanos e animais, e as relações entre onças, gado, vaqueiros e projetos científicos me pareceram propícias para uma pesquisa antropológica.

Ao contrário da antropologia clássica, que estuda apenas os seres humanos, o seu livro busca também uma "antropologia animal". Como definiria esse desafio?
Nos últimos trinta anos, aproximadamente, surgiram múltiplos questionamentos da divisão entre humanos e humanos imposta pelo pensamento científico e filosófico tradicional. Esses questionamentos implicaram a reconsideração da atribuição prematura do protagonismo das relações ao ser humano. Muitas vozes na filosofia contemporânea, na antropologia, na biologia, precisaram encontrar ideias novas para lidar com a questão do animal. O conceito de devir animal, formulado por Deleuze e Guattari, a ideia do animot, formulada por Derrida, são alguns exemplos de como essa questão despertou a necessidade de novos repertórios conceituais que colocaram em xeque muitos dos valores estabelecidos pela tradição. Surgiram a partir daí novas perspectivas interessantíssimas sobre as relações que se constituem entre humanos e animais. Uma referência fundamental nesse campo, atualmente, é o trabalho de Donna Haraway, que mostra como somos constituídos pelas relações que tecemos com o que ela chamou de “espécies de companhia”. Essas são algumas das influências para o que tem sido chamado de etnografias multi-espécies, trabalhos que descrevem redes de relações nas quais os animais são focos de agência, e não apenas objetos ou repositórios de projeções humanas. A antropologia sempre falou de relações com animais, mas talvez agora experimente uma mudança que tem a ver com o questionamento da grande divisão entre natureza e cultura que marcou sua origem, com a delimitação daquilo mesmo que constitui seu objeto como uma ciência do humano.

Qual a importância da troca de olhares na relação entre humanos e onças?
(O crítico de arte inglês) John Berger observou que os zoológicos são um monumento ao desaparecimento dos animais da vida urbana moderna. Um lugar onde podemos olhar para os animais, mas onde é impossível encontrar o olhar de um animal. O interesse pelo olhar dos animais, nesse sentido, é a procura por uma relação que está se perdendo. Não só as espécies estão desaparecendo em um ritmo alucinante, mas também as experiências, sentimentos, modos de relação, tudo isso está em vias de extinção junto com elas. O interesse pelo olhar é um interesse pela alteridade, pelos mundos próprios que se constituem para cada espécie, o mundo que surge da percepção singular de cada um dos seres. No caso da onça, Guimarães Rosa escreveu uma novela fantástica chamada “Meu tio, o iarauetê”, que nos convida a experimentar o ponto-de-vista da onça, habitar um corpo onça. A literatura é capaz de evocar essa experiência, que a filosofia de alguma forma tende a excluir. Além disso, é muito forte entre aqueles que dividem o espaço com as onças, como os moradores do Pantanal, a sensação de se estar sendo observado. As onças muito raramente se deixam ver, são animais que estão a espreita, predadores. Trata-se, nesse caso, de um olhar que remete a um sentimento muito primitivo, talvez, de que somos presas em potencial. Acho que isso é um aspecto muito forte que marca os lugares onde as onças habitam, a compreensão corporal de que estamos inseridos nesse jogo de olhares ligado à caça, à predação.

O que a maneira como olhamos os animais diz sobre nós?
O animal foi definido na filosofia ocidental como uma espécie de humano genérico, um ser que está excluído daquilo que se considera como sendo a singularidade humana – razão, linguagem, consciência, ou seja qual for o critério –, e isso repercute no nosso olhar. Os animais são considerados objetos para os sujeitos humanos, são definidos em termos de valores utilitários, e não de valores intrínsecos. Não somos mais capazes de reconhecer neles a presença de uma alteridade significativa, vemos apenas reflexos de nós mesmos. Acho que isso diz muito a respeito do nosso mundo, e diz muito também a respeito da crise ambiental em que nos encontramos, que tem raízes na formulação do domínio humano sobre os outros seres, na concepção da natureza como recurso para a empresa civilizatória humana. Nosso olhar para os animais é marcado por ideais de dominação, domesticação, e por isso raramente nos torna capazes de lidar com as possibilidades e segredos que eles nos apresentam, ou de entendermos a nós mesmos como seres vivos inseridos em redes de relações que nos ultrapassam.

Você diz que as semelhanças entre as antigas imagens de caça e as imagens de pesquisadores dedicados à preservação se reunindo em torno de onças anestesiadas se tornaram um elemento central na sua pesquisa. Por quê?
Publicidade
O que considerei um elemento central na minha pesquisa foi a relação entre as caçadas tradicionais e as capturas de onças para as pesquisas científicas. As semelhanças entre as imagens me apontaram linhas de continuidade entre as duas coisas. Por um lado, o que essas imagens mostram são modos de relação antagônicos com a onça. Em um caso ela está sendo abatida, em outro sendo estudada, tendo em vista a conservação da espécie. Mas isso tudo isso se dá, vamos dizer, no plano das legendas. Apesar dessa diferença fundamental quanto aos resultados, ambas as imagens mostravam um grupo de pessoas reunido em torno de uma onça que estava inerte, e que havia sido capturada com a ajuda de cães farejadores, o método de caça tradicional pantaneiro. Hoje em dia há outros métodos que substituem o uso de cães nas pesquisas científicas, mas até muito recentemente este era o método mais utilizado. Procurei então descrever, a partir daí, como antigos caçadores pantaneiros, com suas seu conhecimento da região e dos animais, tiveram, e ainda têm, uma participação fundamental nas práticas de conservação. É um tema controverso, porque alguns deles realmente passaram a trabalhar para projetos e organizações ambientais, enquanto outros ficaram trabalhando pra os dois lados, fazendo capturas mas também caçando onças para os fazendeiros. Mas tanto os caçadores locais quanto os cães eram fundamentais para a realização das pesquisas com o uso de colares de rádio/GPS, e procurei descrever como isso se dava. Há uma oposição muito simplista, nessa temática do conflito entre humanos e animais, entre a imagem da onça ameaçadora, nociva aos negócios, e a imagem da onça ameaçada, que precisa da nossa proteção. O que se percebe in loco é que a situação é mais complexa e ambígua do que parece. A ideia do conflito com um animal nocivo não é um ponto de vista unilateral, mas antes um contexto de efetuação entre outros, o que se evidencia com as relações de aliança que surgem entre biólogos, fazendeiros e vaqueiros no caso da conservação da onça pantaneira.

Quanto mais protegemos os animais, mais nos afastamos deles?
Para as pessoas que compartilham seu espaço de vida com animais como a onça, é preciso respeito, cautela, a onça é um animal fascinante e ameaçador ao mesmo tempo. O problema é que as vezes os filmes, ou matérias, que tratam dessa temática, recorrem a uma visão estereotipada tanto dos animais quanto das populações que convivem com eles. Isso cria um afastamento ao invés de nos lançar no problema. O modo como a preservação é formulada tende muitas vezes a acentuar uma separação entre o mundo natural, habitado pelas onças, e o mundo em que nós humanos habitamos. Para conservar a onça, dizem, temos que criar áreas naturais intocáveis, das quais nós humanos estamos excluídos. Nesse sentido, a preservação seria um corte, como se a única forma de coexistirmos com esses animais fosse que não tivéssemos mais nenhuma relação com eles. O ecoturismo, que é uma alternativa importante no Pantanal para a conservação, nos permite observar os animais em vida livre. Mas o modo como isso se dá, todo o aparato que se interpõe entre os animais e aqueles que os observam – caminhonetes, câmeras, holofotes, guias – é um dispositivo que nos coloca na posição de sujeitos e aos animais na condição de objetos. O fato de que os animais são capazes de nos olhar tende a se perder nessa relação.

Friday 17 October 2014

Oaxaca, ejemplo de conservación del jaguar en el sureste de México

Oaxaca, ejemplo de conservación del jaguar en el sureste de México 


17-10-2014    Radio Formula, Mexico


El coordinador de la Alianza de Conservación del Jaguar Mexicano, Gerardo Ceballos González, consideró que del cuidado de su hábitat depende que la población del jaguar crezca en México, por lo que es necesario pasar de los estudios científicos de cuidado a políticas públicas que comprometan su conservación y desarrollo.

Oaxaca cuenta con unos 400 ejemplares de jaguar, de los casi 4 mil que hay en el país, por el trabajo de conservación que se ha hecho expuso el coordinador de la Alianza de Conservación del Jaguar Mexicano, Gerardo Ceballos González.

En conferencia de prensa, para informar de la reunión regional Pacífico-Sur de la Alianza Nacional para la Conservación del Jaguar, dijo que Oaxaca, Chiapas, Tabasco y Sinaloa son los estados que tienen un mejor hábitat para el felino.

Consideró que del cuidado de su hábitat depende que la población del jaguar crezca en México, por lo que es necesario pasar de los estudios científicos de cuidado a políticas públicas que comprometan su conservación y desarrollo.

Dijo que mediante el censo realizado se detectaron 16 sitios en la República mexicana entre los que destacan Los Chimalapas y la Sierra Norte de Oaxaca, como áreas prioritarias para la conservación.

Destacó que a nivel nacional Oaxaca es un ejemplo por sus programas de preservación del jaguar mexicano logrando juntar a todas las instituciones y dependencias dedicadas a la preservación y conservación del felino para trabajar en conjunto.

Gerardo Ceballos especialista en conservación de Jaguar mexicano explicó que la caza furtiva y las enfermedades de animales domésticos, como el perro o gatos, son letales para este ejemplar y son causas fundamentales del deterioro de la especie.

Explicó que los grandes retos ambientales del siglo 21 para preservar al jaguar mexicano son el cambio climático, la fragmentación de hábitats y el balance del desarrollo con la conservación de la biodiversidad, todos, factores que amenazan no sólo al jaguar, sino a miles de especies.

El especialista admitió que el jaguar mexicano se reproduce en cautiverio lo cual no es un problema, sino que la dificultad se gesta cuando se trata de introducirlo a su hábitat debido a que no se adapta.

Anunció que dentro de los programas de conservación se plantea un primer programa de "encierro" de jaguar donde no verán a personas a fin de que no se acostumbren y donde se pueda enseñar a crías de jaguar decomisados todas sus conductas para ser reinsertados a la naturaleza.

Con relación a la caza aceptó que se han presentado sucesos donde se busca afinar mecanismos establecidos para salir adelante con este tipo de conflictos que se han dado como es el ataque a ganado.

De los cerca de 4 mil ejemplares de Jaguar mexicano que se estima existen en el país, el estado de Oaxaca registra por lo menos 400 de estos felinos que representan un 10 por ciento y junto con Chiapas y Guerrero suman 700 animales, estimó el investigador del Instituto de Ecología de la Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM), Gerardo Ceballos González.

El investigador participará en la tercera reunión regional Pacífico Sur de la Alianza Nacional para la Conservación del Jaguar que se realizará en Oaxaca en conjunto con la Comisión Nacional de Áreas Naturales Protegidas (Conanp).
Oaxaca cuenta con unos 400 ejemplares de jaguar, de los casi 4 mil que hay en el país, por el trabajo de conservación que se ha hecho expuso el coordinador de la Alianza de Conservación del Jaguar Mexicano, Gerardo Ceballos González.

En conferencia de prensa, para informar de la reunión regional Pacífico-Sur de la Alianza Nacional para la Conservación del Jaguar, dijo que Oaxaca, Chiapas, Tabasco y Sinaloa son los estados que tienen un mejor hábitat para el felino.

Consideró que del cuidado de su hábitat depende que la población del jaguar crezca en México, por lo que es necesario pasar de los estudios científicos de cuidado a políticas públicas que comprometan su conservación y desarrollo.

Dijo que mediante el censo realizado se detectaron 16 sitios en la República mexicana entre los que destacan Los Chimalapas y la Sierra Norte de Oaxaca, como áreas prioritarias para la conservación.

Destacó que a nivel nacional Oaxaca es un ejemplo por sus programas de preservación del jaguar mexicano logrando juntar a todas las instituciones y dependencias dedicadas a la preservación y conservación del felino para trabajar en conjunto.

Gerardo Ceballos especialista en conservación de Jaguar mexicano explicó que la caza furtiva y las enfermedades de animales domésticos, como el perro o gatos, son letales para este ejemplar y son causas fundamentales del deterioro de la especie.

Explicó que los grandes retos ambientales del siglo 21 para preservar al jaguar mexicano son el cambio climático, la fragmentación de hábitats y el balance del desarrollo con la conservación de la biodiversidad, todos, factores que amenazan no sólo al jaguar, sino a miles de especies.

El especialista admitió que el jaguar mexicano se reproduce en cautiverio lo cual no es un problema, sino que la dificultad se gesta cuando se trata de introducirlo a su hábitat debido a que no se adapta.

Anunció que dentro de los programas de conservación se plantea un primer programa de "encierro" de jaguar donde no verán a personas a fin de que no se acostumbren y donde se pueda enseñar a crías de jaguar decomisados todas sus conductas para ser reinsertados a la naturaleza.

Con relación a la caza aceptó que se han presentado sucesos donde se busca afinar mecanismos establecidos para salir adelante con este tipo de conflictos que se han dado como es el ataque a ganado.

De los cerca de 4 mil ejemplares de Jaguar mexicano que se estima existen en el país, el estado de Oaxaca registra por lo menos 400 de estos felinos que representan un 10 por ciento y junto con Chiapas y Guerrero suman 700 animales, estimó el investigador del Instituto de Ecología de la Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM), Gerardo Ceballos González.

El investigador participará en la tercera reunión regional Pacífico Sur de la Alianza Nacional para la Conservación del Jaguar que se realizará en Oaxaca en conjunto con la Comisión Nacional de Áreas Naturales Protegidas (Conanp).
- See more at: http://www.radioformula.com.mx/notas.asp?Idn=448825&idFC=2014#sthash.pExzbWjK.dpuf

Monday 13 October 2014

Jaguar starved to death in Brasil - 'We have to keep the environment in good condition'

'Temos que mantê-los em boas condições'

13-10-2014   Facebook, Leandro Silveira


Esta onça-pintada fêmea adulta foi capturada pela equipe do Instituto Onça-Pintada /Jaguar Conservation Fund, na margem direita do Rio Araguaia (Tocantins). 

Este animal recebeu um colar com GPS e foi monitorado por alguns meses até ser morto em retaliação a prejuízos que vinha causando em fazendas de gado. 

Esta é a onça mais magra e debilitada que já encontrei ao longo de todos os biomas brasileiros. O seu estado de saúde revela que, apesar da disponibilidade de hábitats naturais na região, as espécies presas que a onça come já são muito raras ou inexistentes. 

Esta onça estava nos limites de morrer de fome. Isto prova que não basta preservar hábitats. Temos que mantê-los em boas condições.

Leandro Silveira
Instituto Onça-Pintada (IOP)


This adult female jaguar was captured by the Jaguar Conservation Fund time at the Araguaia River (Tocantins). This animal received a necklace with GPS and was monitored for a few months until she was killed due to causing losses cattle farm. 

This is the most thin and weak jaguar that I've ever found over all Brazilian environments/biomes. The health condition reveals that, even though there are natural habitats available in the region, the species that participate in the jaguar's foodchain are already very rare or nonexistent. 

This jaguar was starving. That proves that we dont have just to preserve natural habitats. We have to keep the environment in good condition. 

Leandro Silveira
Instituto Onça-Pintada (IOP)


(Translation: Camila Akemi)

Saturday 11 October 2014

Solving the human-jaguar conundrum, farm by farm: Costa Rica

Solving the human-jaguar conundrum, farm by farm 

(Source photo: Evaristo SA/AFP)

11-10-2014 Mitzi Stark, The Tico Times, Costa Rica


It’s not easy for humans and wildlife to live next to each other, and in Costa Rica, one of the primary examples of this has long been the conflict between people and jaguars. However, a project getting under way in Guanacaste and the Osa Peninsula – Costa Rica’s northwestern and southwestern regions, respectively – is trying to ease tensions between farmers, or ranchers, and jaguars. The objective of the program, sponsored by the National University (UNA), is to find ways for farmers to protect their cattle without killing the big cats.

The human-jaguar struggle dates back to the introduction of cattle by the Spaniards, but worsened in the 1970s when the Costa Rican government inadvertently placed the two species at odds through simultaneous programs: One, a homesteading initiative, encouraged farmers to set up shop in isolated and inhospitable places, thus infringing on animals’ habitats; the other, the country’s budding conservation movement, designated protected areas and refuges in those same areas. In recent years, a number of initiatives have emerged to try to address the problem and provide farmers and communities with alternatives while protecting jaguars.

Today, the situation is bad in Osa, said Carolina Sáenz-Bolaños, who coordinates the UNA Jaguar Program. Hunting, gold mining, loss of habitat and loss of prey have reduced the population there. In Guanacaste, on the other hand, jaguar numbers seem to be increasing, along with the risk of conflict. The idea of this latest initiative of the Jaguar Program is to work with local people in both regions to show that they can live with wildlife while also protecting their cattle and other domestic animals. In the weeks to come, Sáenz-Bolaños and colleagues will meet with farmers and ranchers at cattle auctions to explain the project and test their interest.

Similar programs are working in Venezuela, Brazil, Mexico and other places, but need to be adapted to Costa Rica and to the size and type of farming in the target areas. Some solutions are easier than others. For example, explained Sáenz-Bolaños, if the cattle drink in a river, farmers can provide them with water in a more secure area. Corrals can be used to protect cattle, especially at night. Radio music will make the cats think people are nearby. Dividing a pasture into quarters and moving the cattle every day will make them harder to find. Lights, even firecrackers, can be useful in keeping jaguars at bay. Burros, or donkeys, can be added to the herd, because they make noise that alerts the cattle about the presence of cats; older cows and bulls with big horns tend to warn off jaguars as well, and moving cattle away from wooded areas will also help.

And then there are water buffalo.  In Venezuela, Sáenz-Bolaños said, they have herds of buffalo that are able to resist attacks yet provide as much milk as cows, if not more, and Costa Rica has herds of its own that provide an alternative here as well.

These are a few of the tricks that keep cattle safe. However, Sáenz-Bolaños said program workers will analyze each participating farm by size, location and other factors to determine the best methods.
The Jaguar Program is part of a larger, umbrella organization, the International Institute for Conservation and Managing Wildlife (ICOMVIS), an interdisciplinary program that borrows students and teachers from different departments to study and implement conservation projects. Their work with jaguars began in 1990 in Corcovado National Park to study their habits and food sources.  Later, they began using cameras to capture images of the cats and identify them.

Jaguars range through forested areas, in the Caribbean area, Osa, Guanacaste and national parks. Their diet is meat; wild pigs are most common, but monkeys, deer, turtles, sloths and other animals also are prey. The powerful cats can weigh up to 200 pounds. The brown-colored pumas, or mountain lions, are smaller and share wooded areas with jaguars. Both species are endangered and protected.
Another new phase of the Jaguar Program is educational outreach to address underlying cultural issues. Education students and teachers from UNA have been working with schools in the areas to show that jaguars and pumas are not the terror that legends and tales speak of, but are part of an ecosystem.

“If the children learn now, when they are small, they will be less likely to hunt them or destroy their environment” later on, Sáenz-Bolaños said. A coloring book about the life of jaguars is one of the tools the program uses. Teachers write stories about jaguars, and students have used radio campaigns and other media to reach the public.

“It’s about changing the mentality of the people,” Sáenz-Bolaños explained. “People trust the university and have been receptive.”

Toddler falls into jaguar pit at Arkansas Zoo

Toddler falls into jaguar pit at Arkansas Zoo 

(Source photo: NBC News)

 11-10-2014  Los Angeles Times

Toddler falls into jaguar cage at zoo and is saved by zoo workers
Child who falls into jaguar exhibit is saved by quick-thinking zoo workers
Young boy suffers fractured skull, bite wounds after falling into jaguar exhibit at Arkansas zoo


A toddler who fell into a jaguar pit at an Arkansas zoo Friday morning escaped with non-life threatening injuries after staff members used fire extinguishers to keep the animal at bay, police said.
Sgt. James Sloan, a spokesman for the Little Rock Police Department, told the Los Angeles Times that the child plummeted into the exhibit at the Little Rock Zoo at about 10:45 a.m.

The child slipped under the railing while his father was trying to take pictures of the animals, and fell roughly 16 feet to the ground, according to a police report.

A yellow jaguar and a black jaguar began to circle the boy, causing a panicked scene as several staff members went into the pit after the child and the boy's relatives threw items at the cats.

One of the cats placed its mouth around the neck of the child, who also suffered a bite wound to the foot, according to the police report. Several of the boy's family members and other onlookers also threw a hose and a camera bag at the animals, while staff members raced into the pit with fire extinguishers, according to the police report.

Eventually, staff members used a ladder to rescue the child, according to the report.
Sloan told The Times that staff members have been trained to spray animals with fire extinguishers if a visitor enters an exhibit. Calls to the zoo seeking comment were not returned.

The boy was taken to an area hospital and treated for a skull fracture and "minor puncture wounds," according to the police report.


CNN reports:

"The child's condition is critical," said Dan McFadden, director of communications for the hospital. "We respect the wishes of the child's guardian who asked that the child's name and any additional information not be shared at this time."

Though doctors say the wounds are not life-threatening, the toddler had an extensive scalp laceration, a depressed skull fracture and minor puncture wounds, according to the police report.

"Our thoughts and prayers are with the child and the family. The safety of our citizens is of paramount value and our staff followed training procedures on rescuing the child and were able to respond quickly and efficiently and work with emergency personnel, said Bruce Moore, Little Rock city manager, in a statement.

City officials said a full investigation into the incident is being conducted.

Saturday 4 October 2014

As onças cativas do Brasil

As onças cativas do Brasil  

04-10-2014  Juliana Arini, Planeta Sustentavel

2parda

O crescimento das cidades e da fronteira agrícola alimentam um silencioso conflito no Brasil: a proximidade cada vez maior dos grandes felinos com as áreas urbanas. Em menos de três meses uma onça-pintada foi filmada nas ruas de Corumbá e uma onça-parda invadiu uma residência em Campo Grande, ambos os casos no Mato Grosso-do-Sul. Outra onça-parda (usando uma coleira) foi resgatada de cima de uma árvore, em Chapecó, em Santa Catarina, e em Goiás, um pedreiro foi surpreendido por um grande felino nos escombros de uma obra. Há uma semana, um filhote foi recolhido após vagar pela rodovia BR-040, no entorno do Distrito Federal. Qual será o destino de todos esses felinos selvagens que ousaram invadir as cidades?

Faminto e abatido, o filhote de onça-parda é entre todos, o que possuí menos chances de conseguir voltar para o seu habitat. “A onça, seja das espécies parda ou pintada, é um animal que precisa conviver com a mãe para aprender a caçar e a sobreviver”, afirma Ronaldo Morato, coordenador do Centro Nacional de Pesquisa e Conservação de Mamíferos Carnívoros (Cenap), do Icmbio. “Quando recolhidos muito filhotes, esses animais dificilmente sobrevivem livres na natureza”, diz.  O destino mais provável da pequena onça-parda pode ser duas décadas de confinamento, o tempo médio da vida deste felino em cativeiro.

oncinha1

Com sorte, a pequena suçuarana, como também são conhecidas as onças-pardas, será encaminhada para um criadouro com recinto adequado. Até lá, ficará em algum Centro de Triagem de Animais Silvestres (Cetas) –  empreendimentos autorizados pelo Ibama para receber, identificar, marcar, triar, avaliar, recuperar, reabilitar e destinar animais silvestres provenientes de fiscalização, resgate ou entrega voluntária de particulares. Por seu caráter provisório, nem sempre os Cetas conseguem ser o melhor abrigo em longo prazo.

“Eu comecei o meu criadouro por causa de uma onça-pintada que vivia em uma pequena jaula de um Ceta. O animal veio de um zoológico municipal, onde ficou anos sem alimento e assistência veterinária adequados. Ele mal andava”, diz Luciano Saboia, proprietário do Criadouro Onça-pintada, onde mantém mais de 2,2 mil animais silvestres de 198 espécies, no Paraná. “Acabei criando um criadouro legalizado para receber essa onça e lhe dar um recinto digno para viver. De lá pra cá, ajudar os animais virou uma missão de vida”.

parda3

Saboia e a esposa Cristiane  – ambos médicos oncologistas – investem recursos próprios para manterem os animais em um área de 132 hectares. Além de 12 onças (seis pintadas e seis pardas), eles trabalham com a reprodução e reintrodução na natureza de animais que já foram extintos em algumas regiões do país, como as aves mutum-do-sudeste e o cardeal-amarelo. Porém, nunca executaram esse tipo de ação com onças.

“É um trabalho custoso e há pouco apoio do governo e das empresas para quem lida com os animais silvestres. Eu basicamente invisto recursos próprios em tudo. Para fazer a reabilitação das onças para viverem na natureza, eu precisaria de mais estrutura. Apesar de saber que em países como Guatemala e Costa Rica eles estão tendo muito sucesso nesse tipo de ação com onças-pintadas em áreas onde elas antes estavam extintas”, explica.

pardinha5

Mas, nem tudo está perdido para os filhotes de onça no Brasil.  O Projeto Abayomi, que atua em Campinas, em São Paulo, é o primeiro passo para tentar ajudar esses animais. A iniciativa surgiu por causa de três filhotes órfãs de onça-parda, nascidos na natureza e separados brutalmente de suas mães por imprudência e despreparo das equipes de resgate.

Raquel, um dos três filhotes, poderá ser a primeira parda criada em cativeiro a ser reabilitada a viver livre na natureza. Além de buscar liberdade para os filhotes, o projeto atua na criação de um corredor ecológico que possibilite o retorno das onças-pardas para as matas da região.

O mais difícil é reeducar o homem a presença das onças. “Primeiro, estamos trabalhando nas regiões de plantio da cana-de-açúcar. Com a proibição gradativa da queima do bagaço pós-colheita, os casos de filhotes retirados indevidamente dos ninhos aumentou”, afirma Márcia Gonçalves, coordenadora do projeto e analista ambiental do Icmbio. “Nossa meta é conscientizar os fazendeiros e funcionários das áreas de plantio a não mexerem nos filhotes, pois as mães tendem sempre a retornar para buscá-los. Basta isolar a área por um tempo”.

Outra ação do projeto é tentar convencer a população que o retorno das onças-pardas é algo benéfico. “O desaparecimento desses felinos desencadeou um grande desequilíbrio ambiental, com efeitos como uma superpopulação de capivaras – o  principal alimento das onças. Hoje, muitas desses roedores estão contaminadas com febre-maculosa”, explica Marcia.  A zoonose é transmitida aos seres humanos pela picada do carrapato-estrela. A doença causa febre, necroses das extremidades e nos casos mais graves leva à morte.

Infelizmente, o projeto não atua com onças-pintadas, apenas com pardas. A readaptação das onças-pintadas  foi testada apenas uma vez no Brasil, na região Centro-Oeste. Mas, como as onças-pintadas não temem tanto o homem quanto as pardas, os felinos acabaram entrando em áreas de fazenda, o que fez com que precisassem serem recapturados.

parda4

As dificuldades aumentai para os animais adultos e há anos acostumados com a presença humana. Nesses casos só há um destino: a vida em cativeiro. Nesses casos, manter os animais menos selvagens é uma opção para proporcionar mais qualidade de vida para estes. “Se você  tem um bicho que não tem possiblidade de voltar para a natureza, a melhor forma de lidar com ele é mantê-lo mais acostumado ao contato humano”, explica Gilberto Miranda, especialista em comportamento animal, que também cria felinos (no caso tigres). Isso não significa que as onças devam virar uma espécie de “pet”. A medida tem a finalidade apenas de evitar que seja necessário fazer o uso constante de tranquilizantes nos momentos de contato com veterinários e medicação. “Por mais manso que esses felinos pareçam, as regras básicas de manejo devem permanecer. Eu nunca entro no recinto sozinho, por exemplo”, afirma Miranda.

oncapost6

Enquanto as onças sofrem com as consequências do indesejado contato com as cidades e o avanço da fronteira agrícola, e a reintrodução de filhotes na natureza (ainda) é uma solução em teste,  manter grandes áreas intocadas continua a ser a medida mais eficaz de preservação dos grandes felinos.
“Para se garantir o futuro das onças, o mais importante é matermos ambientes naturais inalterados e com pouquíssimo contato com a civilização”, diz Douglas Trent, coordenador de pesquisa do Projeto Bichos do Pantanal, que atua no Pantanal de Cáceres, no Mato Grosso. “Se as cidades e fazendas continuarem a se expandir descontroladamente, é possível que em 50 anos, o Pantanal esteja entre as poucas áreas possíveis de garantir a manutenção de grandes populações de onças-pintadas no mundo. Esse é mais um motivo para lutarmos pela preservação dessa região”, conclui.

Fotos:
Douglas Trent/Projeto Bichos do Pantanal
Criadouro Onça-pintada
Projeto Aboayomi

Thursday 18 September 2014

“Los yaguaretés se encuentran en peligro crítico de extinción”: Argentina

“Los yaguaretés se encuentran en peligro crítico de extinción” 
 

 
18-09-2014  Agencia Hoy,  Argentina


POSADAS. En menos de dos años han muerto tres yaguaretés atropellados por vehículos que transitaban en las Rutas Nacionales y Provinciales; y se estima que hay solo 50 felinos en la Región. Esta problemática se da por el exceso de velocidad que continúa creciendo, aunque Vialidad Nacional no da respuestas, según afirmó Nicolás Lodeiro Ocampo, presidente de la Red Yaguareté, quienes se han encargado de tomar mediciones de velocidad en las rutas durante 2014.

Desde la Fundación, en base a los trabajos efectuados, estiman que el futuro del yaguareté en la Provincia "es complicado, la especie se encuentra en lo que llamamos peligro crítico de extinción, en las próximas décadas puede extinguirse si no cambian sustancialmente ciertas amenazas existentes".
Si bien, los choques que terminan con la vida de los felinos han aumentado, el mayor factor de riesgo continúa siendo el desmonte y la cacería. Loderio Ocampo citó un ejemplo: "si van a cazar venados o chanchos del monte y ven un yaguareté, le disparan y muchas veces muere".

"El tema de la fauna silvestre y en particular al yaguareté, ha adquirido mucha gravedad, porque ya son tres los yaguaretés atropellados en varias partes de la Provincia en menos de dos años", explicó el presidente de la Organización sin fines de lucro.

Actualmente están vigentes varias amenazas, una de ellas es "el atropellamiento en ruta, que es una amenazas más reciente", especificó. En referencia a las estrategias para prevenir este tipo de sucesos, Nicolás nombró a las mediciones de velocidad como un método y dijo que se debe "poner el ojo en la ruta, viéndola como una amenaza para el yaguareté".

En el año 2009, notaron el incremento de los atropellamientos de otras especies, e hicieron una serie de propuestas que contemplaban las rutas nacionales y las provinciales, y sus situaciones considerando que el parque automotor había crecido.

Seguidamente, Nicolás Lodeiro Ocampo detalló: "el año pasado adquirimos radares para medir las velocidades" con el fin de "demostrar científicamente y poner los datos arriba de la mesa". Las mediciones son las pruebas de una realidad preocupante, donde se determinó que el 89% supera la velocidad máxima permitida, 60 kilómetros por hora dentro de las áreas protegidas.

Asimismo, se habían instalado bandas sonoras pero la Fundación vio que no eran suficientes y acudió al lugar a relevar datos precisos, ya que comprobaron que “si bien algunos vehículos aminoran la velocidad, se registran velocidades de esta 131 y hasta 185 kilómetros por hora", indicó Nicolás.

Por estos motivos expuestos, desde la Red Yaguareté plantean que las zonas de reserva y de mayor biodiversidad deben estar monitoreadas y se tiene que respetar los 60 kilómetros por hora o sino aplicar las correspondientes multas. En ese sentido, "la cartelería instalada y las bandas sonoras, las campañas de difusión realizadas no están teniendo resultados, porque en julio el 97% de los conductores no respetó los límites de velocidad".

El resguardo de la fauna
La Fundación dedicada a salvaguardar al yaguareté, considerándolo una "especie emblema", tuvo instancias de diálogo con el Ministerio de Ecología y con la Dirección Provincial de Vialidad y no así con la Direccción de Vialidad Nacional, quienes están "mirando para otro lado porque es jurisdicción de ellos, la  Ruta Nacional 12 y la 101". Sin embargo, para Ruta Provincial se están evaluando medidas.
"El desarrollo del turismo y más en la zona norte, hace que sigamos retrasados con las medidas de impacto", describió el presidente de la Red y aseguró que "ahora es el momento de actuar fuertemente”.

De todos modos, Lodeiro Ocampo distinguió que les faltan aún los datos suficientes para determinar cuál es el grupo que más infringe la ley pero anticipó "la tendencia que vemos hasta ahora son los micros de corta y media distancia, y no los turistas".

En esa misma línea, Lodeiro Ocampo demostró los "dos yaguaretés  que fallecieron fueron atropellados por: un micro de media distancia de la empresa Aristóbulo del Valle y otro de la empresa Río Uruguay, y en la Ruta 19  por un camión que transportaba sustancias químicas".

Nicolás reclamó: "No podemos dejar librado a la decisión del conductor que baje la velocidad, porque esto no sucede. Se estima que solo en el norte de Misiones, en las rutas que atraviesan áreas selváticas mueren atropellados 3000 animales por año, cifra que proviene de tomar datos en una franja de la Ruta 12 y extrapolar". De la misma manera, reconoció que si "realmente empezáramos a monitorear, si se  contara con mayor capacidad operativa; nos llevaríamos una sorpresa desagradable porque la cifra debe ser más alta".

Otra amenaza se genera ante el "crecimiento de los bordes ganaderos que se acercaron cada vez más a la zona selvática. Los yaguaretés atacan a los terneros y los ganaderos como represalia los matan", lamentó.

Para solucionar esto desde la Red Yaguareté trabajan con los ganaderos  de la zona  con  la experiencia de corrales especialmente diseñados para tratar de impedir el ingreso de los yaguaretés, para "desactivar el conflicto y que no haya motivos para matar a los yaguaretés".

Nuevos acuerdos
Red Yaguareté trabaja en un acuerdo con el Ministerio de Ecología para potenciar la fuerzas, "necesitamos apoyo de los guardaparques y al Ministerio le viene bien nuestro trabajo", sumó el presidente. Por otra parte, consiguieron financiamiento de Naciones Unidas para hacer infraestructuras en los campos ganaderos de Salto Encantado.

Finalmente, el presidente de la Fundación manifestó: "al salvar al yaguareté, como él necesita del monte con toda su fauna y con toda su flora, vamos a salvar todo lo que está por debajo”.

Saturday 13 September 2014

Jaguar shot, killed at Grant Burn Bush, Lower Pomeroon - Guyana

Jaguar shot, killed at Grant Burn Bush, Lower Pomeroon – in Hindu Temple compound 


13-09-2014  Guyana Chronicle


A large jaguar was shot and killed last Friday night in the compound of a Hindu Temple at Grant Burn Bush/ Profit in the Lower Pomeroon River. According to reports, the fearsome animal that was roaming the area searching for dogs to eat ended up trapped in the Temple compound. 

Reports said a resident who lives next to the Temple was awakened after he heard several dogs barking loudly.

The farmer said upon investigating, he saw the jaguar in the temple compound and the dogs barking furiously at the animal, so he decided to inform a licensed firearm holder to come and shoot it.

The farmer said he left his home quickly and travelled along the river by boat to get the hunter Paul Gonsalves, who is also a boat builder. According to the farmer, the hunter responded quickly despite it being 01:00hrs in the morning and shot the jaguar to death.

Several farmers in the area said the jaguar over the past weeks killed and ate several dogs and was a threat to them whenever they visited their farms. Farmers said they are now relieved that the jaguar was shot and killed.

(Rajendra Prabhulall in Essequibo)

Friday 12 September 2014

Le jaguar du Pantanal menacé: Brésil

Le jaguar du Pantanal menacé

12-09-2014 Yana MARULL, Agence France-Presse, CACERES / Lapresse, Canada

La protection du Pantanal passe par la protection du jaguar, affirme l'ONG internationale de défense de l'environnement WWF.
PHOTO DOUGLAS TRENT, ARCHIVES BICHOS DO PANTAMAL


Les premiers rayons du soleil percent sur le Pantanal brésilien, la plus grande zone humide de la planète. Tapi au milieu de savanes inondées, ici règne - mais pour combien de temps encore? - le redouté jaguar.

Mâchoires roses grandes ouvertes, un groupe de caïmans se prélasse sur la rive du Rio Paraguay. Un capybara, le plus gros rongeur de la planète, allaite ses cinq petits.

Il est cinq heures et demie du matin. Le spécialiste de l'environnement américain Douglas Trent s'apprête à naviguer des dizaines de kilomètres sur les infinis cours d'eau de cette gigantesque plaine peuplée d'une faune exubérante.

«Si nous voulons que dans 50 ou 100 ans il y ait encore des jaguars, nous devons préserver le Pantanal», explique Drent, chercheur principal du projet «Animaux du Pantanal».
Un iguane vert escalade un arbre au milieu de la végétation luxuriante bordant le fleuve. Dans le ciel, surgit avec élégance un tuyuyu, l'oiseau symbole du Pantanal, avec son mètre et demi d'envergure et son cou rouge.

Menacé d'extinction dans plusieurs régions, ce cousin de la cigogne a trouvé refuge dans ce fragile et richissime écosystème s'étendant sur 210 000 km2 - plus du double de la superficie du Portugal - entre le Brésil et, dans une moindre mesure, le Paraguay et la Bolivie.

Ce sanctuaire est la terre de prédilection du jaguar, le plus grand félin des Amériques, menacé d'extinction par la chasse et le développement des activités humaines.

La dent du jaguar
M.Trent, 57 ans, diplômé de sciences de l'environnement, s'est installé dans la région en 1980, avec en tête un projet de tourisme écologique.

Un jour, en signe d'amitié, un habitant lui a offert une dent d'un jaguar qu'il avait chassé.
«J'ai compris que si la population locale ne connaissait pas ses richesses naturelles et n'en tirait pas un profit économique, elle n'en prendrait pas soin», explique-t-il.
«Si je t'aide à entrer dans le tourisme écologique, tu arrêtes de chasser les jaguars?», proposa-t-il alors à l'habitant.

Les populations locales ont fini par prendre en main ce projet.
Et le scientifique américain s'occupe désormais de ce qui lui plaît le plus : documenter la faune du Pantanal pour oeuvrer à sa préservation et aider ses habitants à développer d'autres projets respectueux de la nature.

Il part à la recherche d'un couple de jaguars, aperçu il y a quelques jours sur une plage de la rivière en plein rituel d'accouplement.

Avec son intense regard jaune, le jaguar du Pantanal peut peser plus de 150 kg. Habile grimpeur, cet animal féroce, entouré de croyances mystiques, suscite crainte et admiration dans cette région dédiée à la pêche et à l'élevage. Bien que rarement, il s'attaque parfois à l'homme.

Certaines tribus de l'ouest de l'Amazonie voyaient en lui la réincarnation d'un sorcier défunt. Aujourd'hui encore, les chamans des Indiens Guajiros disent se transformer en jaguar pour communiquer avec l'au-delà.

Un bras dans la gueule
Joao Pires de Souza a été attaqué par un jaguar il y a six mois dans l'exploitation où il travaille. «Il venait de tuer un caïman et a dû croire que je voulais m'emparer de sa proie», explique-t-il.
«Je me suis armé de courage et je l'ai affronté en criant. Il a foncé directement sur moi. Quand il a bondi, je lui ai mis mon bras dans la gueule. Si j'avais tenté de fuir, il m'aurait attaqué dans le dos et je serais mort», raconte l'ouvrier agricole.

Joao doit sa survie à son chien fidèle, «Brasao», un bâtard de taille modeste qui s'est jeté sur le félin et l'a distrait, le temps qu'accourent d'autres employés de la fazenda.

Les mâchoires du félin ont brisé les os de son avant-bras. Il a fallu plusieurs chirurgies pour les reconstruire.
«C'est un très bel animal, mais il est mauvais», affirme Silvio Francisco Cardoso, 72 ans, qui vit dans une baraque en planches au bord du fleuve, avec une machette pour toute arme.

Un jour, raconte-t-il, un jaguar a sauté sur sa table pour emporter son repas. «Après, il m'observait depuis l'autre rive. Il considère qu'ici, c'est son territoire».
La chasse au jaguar, très prisé pour sa peau tachetée, a décimé l'espèce. Elle est interdite depuis 1979.
Les membres du projet «Animaux du Pantanal» ont observé récemment jusqu'à 51 jaguars différents dans le Pantanal de la commune de Cáceres, dans l'État du Mato Grosso. Une bonne nouvelle pour cette espèce solitaire qui a besoin pour survivre et se reproduire de grands territoires dotés d'une végétation et d'une faune très bien préservées.

La protection du Pantanal passe par la protection du jaguar, affirme l'ONG internationale de défense de l'environnement WWF.

Le Pantanal a conservé 85 % de sa surface végétale, selon le ministère brésilien de l'Environnement.
Mais le règne de Sa Majesté jaguar y est menacé par le développement de l'agriculture et de l'élevage, les projets d'infrastructures, la déforestation et les incendies.

Wednesday 10 September 2014

As últimas onças-pintadas dos chapadões do Brasil central


Pesquisa do Instituto Onça-Pintada (IOP) no cerrado monitora uma das últimas populações de onça-pintada no Brasil central.

Monday 8 September 2014

Se busca instalar corredores de protección para los jaguares: Mexico

Se busca instalar corredores de protección para los jaguares 


08-09-2014  El Occidental, Mexico


México.- Desde hace cinco años diversas instituciones mexicanas y los gobiernos de Guatemala y Belice trabajan en el proyecto "Corredor Biológico Mesoamericano" que busca conservar caminos y reestablecer zonas de la Selva Maya donde habita y transita el jaguar o Panthera onca, una especie en peligro de extinción de acuerdo con la norma oficial mexicana NOM-059-SEMARNAT-2010.

La estimación poblacional de jaguares es de 4 mil ejemplares distribuidos en todo el país, éstos representan apenas al 30% de los que existían hace 60 años. La pérdida acelerada de felinos es el motivo por el cual se trabaja en la creación de corredores para jaguares en la Selva Maya ?que abarca los estados de Yucatán, Campeche, Chiapas, Quintana Roo y los países de Belice y Guatemala? donde se estima que se concentra la mayor población con 2 mil 500 ejemplares.

El investigador del Instituto de Ecología de la Universidad Nacional Autónoma de México, Rodrigo Medellín Legorreta, responsable del proyecto, habló sobre el Corredor Biológico Mesoamericano: "La idea es seguir a los jaguares y que éstos nos digan por dónde quieren moverse y asegurar que por donde se mueven quede conservado para evitar la fragmentación y aislamiento de esta especie".

En etapas anteriores se atraparon e inmovilizaron a 5 jaguares y 7 pumas para colocarles radio-collares con un sistema de geolocalización programado para ubicarlos cada cinco horas y enviar reportes con su localización por correo electrónico cada cuatro días. "Los collares tienen un imán programado que a los 14 meses se desprende y se mantiene con suficiente batería para indicarnos dónde se encuentran e ir a recogerlos para terminar de volcar los datos que guardaron", indicó Medellín.

La información recabada permitió hacer un mapa con las zonas donde el jaguar transita cotidianamente en el sur de México. Aparte de las zonas donde habita que son la Selva Lacandona en Chiapas, el Parque de la Sierra del Lacandón en Guatemala, el Parque Nacional Tikal, la Reserva de la Biósfera Maya en el Petén Guatemalteco, Calakmul en Campeche, zonas de Quintana Roo y Yucatán, también pasa por la Reserva Comunal Sierra la Cojolita que es de propiedad comunal, entre otras áreas.

El también integrante de la Academia Mexicana de Ciencias explicó que en el informe final de la primera etapa "uno de los resultados es que hay terrenos que no son Áreas Naturales Protegidas de México y tienen que ser prioridad para la Comisión Nacional correspondiente para que sean decretadas como tales. Algunas tierras son propiedad de la comunidad lacandona, otras son de propiedad ejidal y en Guatemala son de propiedad federal".

En el documento se analiza cómo se está perdiendo bosque y cómo evitar que se pierdan las conexiones entre los parches de vegetación que aún existen. Una de las recomendaciones del último informe es que no se debe construir en la zona ni una carretera más, ni ampliar las que hay, ni deforestar porque se contribuye a continuar fragmentando el terreno, añadió el director del Laboratorio de Ecología y Conservación de Vertebrados Terrestres.

Los jaguares son animales solitarios, con la instalación de los corredores, las subpoblaciones de jaguar volverían a estar conectadas, lo cual garantizaría un flujo génico. Medellín agregó: "se trata de asegurar que un macho se mueva entre tres y cuatro territorios donde hay hembras. Normalmente los territorios de las hembras son más pequeños que el de los machos y no se empalman con los territorios de otras hembras, ni los territorios de los machos con el de otros machos. La hembra tiene su ámbito hogareño, en cuanto ven que sus crías están listas para sobrevivir, las dejan ir".

La Panthera onca es considerada una especie sombrilla porque son animales que requieren de mucho espacio para tener una población sana. Por ejemplo, con una población mínima de 100 jaguares, donde cada jaguar tiene su territorio, se necesitan 100 mil hectáreas de áreas conservadas o más; en el territorio protegido coexisten con venados, pumas, tapires, jabalíes de labios blancos y jabalíes de collar, entre otros. Al proteger al jaguar se protege a los demás que forman parte del ecosistema.

En el proyecto Corredor Biológico Mesoamericano participan la Comisión Nacional de Áreas Naturales Protegidas (Conanp), la Dirección General de Vida Silvestre de la Secretaría de Medio Ambiente y Recursos Naturales (Semarnat), la Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad (Conabio) que maneja el Corredor Biológico Mesoamericano, la ONG Natura y Ecosistemas Mexicanos, y el Centro de Investigación en Geografía y Geomática Ing. Jorge L. Tamayo (Centro Geo), así como los gobiernos de Guatemala y Belice.

Sunday 7 September 2014

In Brazil's wetlands, jaguars face a new threat: drug traffickers

In Brazil's wetlands, jaguars face a new threat: drug traffickers 

Ranchers who once killed the big cats are now joining with conservationists to save them